top of page

KIŞIN AKŞAMVAKTİ

 

Gün batmaya başlamıştı

Sona ermekteydi akışı

Ama hiçbir şey yerini söylemiyordu

Nereden güneşin batışı

 

Puslu karanlık derinleşiyordu

Dar sokakların yukarısında

Duyabilirdiniz ama göremezdiniz

Yolunu bulabilenin kayboluşunda

 

Bir motor nefes nefese mırıldanmaktaydı

Gecenin içinden

Azalan dumanı kaybolmaktaydı

Alçalan gökyüzünden

 

Sırılsıklam dallardan sular damlıyordu

Gecenin derinlerinden

Damlalar kesilmeyecekti

Ağaçlık yolun içinden

 

Evin içinde uzun bir adam

İskemlesi dayanağı

Biliyordu bir daha asla

İlkbaharı koklayamayacağını

 

Kalbi işten yıpranmıştı

Başı dönüyor ve bezmiş

En yakındaki saman yığınına bile

Kalkıp gidememiş

 

Ömrünün sabahını düşünüyordu

Sağlıklı, güçlü yıllarını

Ve cesaretle karşılayabiliyordu

Gecesinin karanlığını ve gözyaşlarını

 

Robert Bridges

Çeviri: Koray Sıpçıkoğlu

YAŞAMAYA DAİR

Yaşamak şakaya gelmez,

             büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın

                     bir sincap gibi mesela,

yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,

                              yani bütün işin gücün yaşamak olacak.

 

Yaşamayı ciddiye alacaksın,

yani o derecede, öylesine ki,

mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,

yahut kocaman gözlüklerin,

               beyaz gömleğinle bir laboratuvarda

                                      insanlar için ölebileceksin,

               hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,

               hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,

               hem de en güzel en gerçek şeyin

                                       yaşamak olduğunu bildiğin halde.

 

Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,

yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,

               hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,

               ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,                                                 yaşamak yanı ağır bastığından.

                                                              Nazım Hikmet RAN

bottom of page